استفاده از لباس هندی در شیراز به عنوان سفره عقد در محضر

ممکن است کت و شلوارهای انارکالی گلدوزی شده بپوشند که سنگین تر هستند. علاوه بر جشنواره های سنتی، ناهارهای معمولی، جشن های سالگرد و غیره…

خانم های هندی برای مناسبت های دیگر کت و شلوار انارکالی می پوشند. کامیز انارکالی می تواند بدون آستین باشد یا دارای آستین هایی باشد که طول آن از کلاه تا مچ متغیر است.

دوتی
مردان در هند دوتیس می پوشند که یکی از رایج ترین انواع لباس هندی در شیراز است. دوتی یک نوار پنبه ای سفید یا رنگی است که چهار تا شش فوت طول دارد و مردان روستایی پوشندگان اصلی این لباس سنتی هستند.

آنها از یک کمربند تزئینی یا یک کمربند صاف و ساده دور کمر برای ثابت نگه داشتن آن استفاده می کنند. با این حال، Dhotis به دلیل محبوبیت آنها در سراسر هند، نام های مختلفی در زبان های مختلف دارند.

در مراتی به نام dhotar معروف است. چادرا نام پنجابی آن است. علاوه بر این، آنها آن را “Dhotiyu” در گجراتی و “Pancha” در تلوگو می نامند. آنها یک نوع گیاه هستند. حتی در تامیل آن را Veshti و Panche/Lungi در کانادا می نامند.

لونگی
سارونگ یا لونگی یکی دیگر از لباس های سنتی هندی است. با این تفاوت که تمام سفید را ترک می کند، آن نیز یک Lungi است. بسته به طول آن، پوشنده آن را داخل زانو می‌گذارد یا روی زانو می‌پوشاند. در زمین‌ها یا کارگاه‌ها، آن را کنار می‌گذارند و به عنوان ابراز احترام در مکان‌هایی مانند کلیساها یا زمانی که فرد در کنار مقامات است باز می‌گذارند.

همچنین به مزایای کمربند شورت مراجعه کنید
به طور کلی، ریه ها بر دو نوع هستند: ریه های باز و ریه های بخیه دار. برای ساختن لنگی های دوخته شده، هر دو انتهای آن به هم دوخته می شود تا ساختاری لوله مانند ایجاد شود.

آچکان
آچکان یک ژاکت کوچک با دکمه‌های باز است. به عنوان یک قانون کلی، طول ژاکت کمی زیر زانو است. شباهت هایی بین آچکان و شروانی وجود دارد که یک لباس به سبک کت و کت به طور قابل توجهی بلندتر است. یقه کت نهرو است. به طور سنتی، مردم آچکان را با شلوارهای چوریدار می پوشیدند که شلوارهای بلند و تنگ است.

آنها برای موقعیت های رسمی و غیر رسمی، آچکان را از انواع منسوجات ایجاد کردند. سوزن دوزی های سنتی هندی، گوتا و بادلا آچکان را تزئین می کنند.